روسیه مدرن تقریباً یک هشتم از خشکی کره زمین را اشغال دارد - ۱۷.۱ میلیون کیلومتر مربع. این باعث می‌شود که بزرگترین کشور جهان باشد، که از دریای بالتیک تا اقیانوس آرام و از قطب شمال تا مرزهای آسیای میانه گسترش یافته است. سوال این است: چگونه دولت‌ی که در قلب اروپای شمالی پدیدار شد، توانست به این اندازه گسترش یابد؟ پاسخ در تقاطع تاریخ، آب و هوا، سیاست و نیازهای جغرافیایی-سیاسی نهفته است. سرمنشأ دولت مسکو راه روسیه به عنوان بزرگترین کشور جهان با تشکیل کняزنشین مسکو در قرن چهاردهم آغاز شد. پس از یغما تاتار مغول، مسکو توانست زمین‌های تکه‌تکه شده روسیه شمالی را متحد کند. نقش‌های کلیدی را عوامل طبیعی و اقتصادی بازی کردند: قرارگیری مناسب در مرکز راه‌های رودخانه‌ای و حفاظت از جنگل‌ها. در دوره یوان سوم و یوان چهارم (گroznyi)، گسترش سیستماتیک به شرق و جنوب آغاز شد. مسکو نوگرود، تور، و سپس قزاقستان و خوارزم را تحت کنترل درآورد و راهی به ولگا و خلیج قزاقستان باز کرد. این پیروزی‌ها نه تنها قدرت مرکز را تقویت کرد، بلکه پایه‌ای برای گسترش بیشتر - به اورال و فراتر از آن ایجاد کرد. فتح سیبری: برخورد با بی‌نهایت تغییر واقعی در اواخر قرن شانزدهم رخ داد، زمانی که شروع به освоایی سیبری شد. گروه ارمک تیموفیچ، که به دستور خانه تجاری استروگانوف بود، قزاقستان سیبری را شکست داد و اولین پایگاه‌های پیشرفته را در عمق قاره بنا نهاد. در چند دهه، کاوشگران روس به ارواروس، لنا و ساحل دریای اوقاتسکای رسیدند. دلایل این پیشرفت دوگانه بود. از یک سو، محرک‌های اقتصادی شکار پوست و جستجوی منابع جدید بود. از سوی دیگر، منطق سیاسی نیاز به تثبیت قدرت بر زمین‌های جدید داشت تا از رقابت با امپراتوری عثمانی، چین و اروپای غربی جلوگیری شود. освоایی سیبری از طریق ساخت قلعه‌ها - نقاط محکم، که در نهایت به شهرهایی مانند توبولسک، ایرکوتسک و یاکوتسک تبدیل شدند، انجام شد. گسترش شمالی و شرقی در قرن‌های هفدهم و هجدهم، گسترش روسیه به مقیاس اقیانوسی رسید. اکتشافات سیمن دژنو و ویتوس بیرینگ نشان داد که وجود یک تنگه بین آسیا و آمریکا وجود دارد، و کاوشگران روس به آلاسکا و جزایر کوریل رسیدند. در اواسط قرن هجدهم، سواحل اقیانوس آرام و بخش بزرگی از اقیانوس شمالی تحت کنترل امپراتوری روسیه قرار گرفت. جالب است که بسیاری از این مناطق به طور نا ... Читать далее